Eind 2003 en tot zijn ontslag eind 2009 was Van de Winkel aan de slag als redacteur olympische sporten bij de krant Het Nieuwsblad. Zijn bijdragen verschenen geregeld in De Standaard. Hij werkte als verslaggever ter plaatse van Brazilië tot Japan en van Finland tot Zuid-Afrika. Zo maakte hij de Olympische Zomerspelen van 2000 in Sydney en 2004 in Athene en de Winterspelen van 2006 in Turijn mee. Peking 2008 miste hij door ziekte in China. ‘Voor de krant werken was verschrikkelijk hard maar ongelooflijk boeiend: vliegtuig in, vliegtuig uit, als een vip met toegang tot de business lounges op luchthavens. Ik deed niets liever dan toptornooien overal ter wereld verslaan, atleten over de hele aardbol leren kennen en daar zo creatief mogelijk over schrijven.’

Memorabele herinneringen zat in zijn tijd bij Het Nieuwsblad, zoals aan grandslamtornooien tennis waarin hij de op- en neergang van Justine Henin en Kim Clijsters en het stijlrijke tennis van Roger Federer meemaakte. ‘Als journalist olympische sporten leefde je op het ritme van de wereldsport en de zon: van de Europese naar de Amerikaanse en daarna naar de Australische zomer. In Sydney en Melbourne stond de zonnebrandcrème in de perszaal zelfs klaar. Op Hawaï werd je dan weer wakker door de golven van de Stille Oceaan: die botsten tegen de muren van het condominium op. Ik schreef er over de Ironman triatlon. Of de Ronde van Frankrijk 2004, waarover ik ter plaatse achtergrondverhalen maakte. Elke avond scheurde je in de auto naar het hotel in de hoop dat het restaurant nog open was en je even kon uitblazen.’

‘Ik denk ook aan de vele wereldkampioenschappen atletiek, met bijvoorbeeld het dramatische verlies van Haile Gebrselassie tijdens de 10.000 meter in Canada in 2001. Een bloedhekel had ik dan weer aan Amerikaanse spurters waarvan er velen doping namen maar die toch van hun voetstuk getuimeld zijn, denk aan Justin Gatlin en Marion Jones. Naïef prestaties bejubelen was uit den boze, ook al wegens dat internationale dopinggebruik waarover ik veel schreef omdat ik de oneerlijkheid wegwilde. Zoals die keer dat Eddy Merckx in een gesprek uitgebreid mea culpa sloeg. Ook over judo en zeilen schreef ik bijzonder graag. Judo is bijzonder veeleisend en stijlrijk en in het zeilen moet je intellectueel zeer beslagen zijn met kennis over de boot maar ook over natuurfenomenen zoals het weer en stromingen. Maar na verloop van tijd kon ik mijn ei niet helemaal meer kwijt in de krant. Ik had ook niet meer het gevoel dat ik vooruitging. Er was meer ruimte nodig om diepgaandere verhalen te vertellen.’

FRANK VAN DE WINKEL

Websitenieuw009

WELKOM

JOURNALIST

AUTEUR

BOEKEN

PRIVE

CONTACT

© 2014 by Frank Van de Winkel | alle rechten voorbehouden | website by www.intertext.be | frank.vandewinkel@hotmail.com